Hoe zou het zijn voor verzekeraars om individuen te kunnen monitoren door ze toe te voegen aan Facebook, Twitter, Instagram of andere social media platformen? Het zou de verzekeraar een krachtig wapen geven in de strijd tegen fraude. Zo kan bijvoorbeeld gecontroleerd worden waar een polishouder zich werkelijk bevond ten tijde van een ongeluk. De claim kan verstuurd zijn vanuit een verzonnen vakantiebestemming, terwijl een Facebook status-update toont dat de polishouder eigenlijk op een festival in de buurt was.
Social media als game-changer
Internet-of-Things (IoT) verandert niet alleen menselijk gedrag, ook bedrijven dienen zich aan te passen. Constante digitale aanwezigheid maakt sommige zaken gemakkelijker. Tegelijkertijd dient er met publicaties zorgvuldig omgegaan te worden. Voor een verzekeraar zijn meerdere voordelen te benoemen. Social media biedt een inkijk in het leven van vele verzekerden, wat van pas kan komen wanneer een claim wordt onderzocht. Verbanden tussen betrokken individuen zijn snel te leggen. Aangezien verschillende mensen gebeurtenissen online melden kan dit extra inzicht geven in de aard van de situatie. Op die manier kan een concreter beeld worden gevormd van wat er daadwerkelijk is gebeurd ten tijde van het voorval. Daarnaast bespaart het de verzekeraar kostbare tijd en geld omdat onderzoeken sneller kunnen worden afgerond.
Opkomst van technologieën zoals dashcams of sport en vakantiebeelden, van bijvoorbeeld GoPro, maken het mogelijk online te zien wat ten tijde van een ongeluk gebeurde. Niet alleen via de apparaten van de betrokkenen, maar ook van personen die, al dan niet toevallig, in de buurt waren. Van videobeelden of foto’s uit een status-update kunnen ook getuigen worden gezocht. Zo kan bekeken worden of het ongeval daadwerkelijk plaatsvond op de aangegeven locatie of dat de schade wel zo ernstig is als werd gemeld.
Voorzichtigheid geboden
Voor een afdeling Speciale Zaken mogen deze ontwikkelingen wellicht klinken als de ideale wereld, de waarheid ligt een stuk gecompliceerder. Het is van belang dat de geboden informatie verstandig en zorgvuldig gebruikt wordt. Niet alle data is publiek toegankelijk of mag vanuit juridisch oogpunt zomaar gebruikt worden. Er zit een groot verschil in het opzoeken van iemand op Google, of het gebruiken van de gevonden gegevens als potentieel belastend materiaal in een onderzoek. De kwaliteit van de informatie dient tevens nauwkeurig beoordeeld te worden. Is het social mediaprofiel waarnaar gekeken wordt wel het juiste? Is het account betrouwbaar? Is de gevonden informatie publiekelijk te gebruiken?
Social media verbreedt de horizon voor de fraudeonderzoeker. Onderzoekers kunnen sneller meer informatie vinden en deze gegevens aan elkaar koppelen. De meeste landen hebben tegenwoordig richtlijnen waar social mediaonderzoeken aan dienen te voldoen. In Nederland heeft het Verbond van Verzekeraars bijvoorbeeld een “handreiking online onderzoek naar klanten” opgesteld. Als aan zulke voorwaarden voldaan wordt, is social media een krachtige bron ter ondersteuning van een onderzoek. Aan de andere kant: wanneer men bij een verzekeraar deze regels overtreedt, dan maakt hen dat niet veel beter dan de fraudeur zelf.
Bron: Post Online
